Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Οι τελευταίοι ρομαντικοί των δασκάλων


Το παρακάτω κείμενο - που εκ παραδρομής δεν αναρτήθηκε στο ιστολόγιο, αλλά μόνο στο Facebook group ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ - γράφτηκε πριν από 2 1/2 εβδομάδες περίπου, κατά τη διάρκεια της αναμονής των φετινών προσλήψεων. Τελικά, οι προσλήψεις έγιναν, οι τοποθετήσεις επίσης, βγήκαν και οι παράλληλες...αν και έχουμε να περιμένουμε ακόμη, θα ήθελα να πω στους συναδέλφους ειδικούς παιδαγωγούς το εξής: ας μην επαναπαυόμαστε...
----------------------------------------------------------------------------------

12 Σεπτέμβρη σήμερα. Αρχίζει κι επίσημα πια η νέα σχολική χρονιά. Αποβραδίς, κάθε παιδί διάλεξε τα ρούχα του, ετοίμασε τη σάκα του, έκανε μια μικρή ευχή και κοιμήθηκε. Όπως ακριβώς τα παιδιά, έτσι κι εμείς, μετράμε ακόμα άθελά μας την αρχή της χρονιάς από τον "Τρυγητή".
Κάθε Σεπτέμβρης είναι καθοριστικός - είναι η στιγμή που πάμε στο σχολείο, θα λέγαμε απλά. Καθοριστικός όμως και φέτος, που ΔΕΝ πάμε σχολείο! Εμένα πάντα μου άρεσε. Το σχολείο λέω. Τόσο πολύ, που τώρα είμαι από την άλλη πλευρά της τάξης. Δε μου το επέβαλε ποτέ κανείς, ούτε δυσκόλεψα κανέναν, απ’ όσο μου λένε, με τα γραφτά και τα διαβάσματα. Το δ ι ά λ ε ξ α. Ακριβώς γιατί αγαπώ τη συνύπαρξη δασκάλου – μαθητή, πρόκειται για σχέση και δύναμη αμφίδρομη. Και η ώρα του μαθήματος! Πόσα πράγματα πρέπει να χωρέσεις σε ένα παιδικό μυαλουδάκι, δίπλα στους χαρταετούς, την καλοκαιρινή ξυπολησιά, το μαλλί της γριάς και τα φιλιά που κολλάνε μέλι, μέσα σε λίγη ώρα! Πολλοί έχουν κατά καιρούς χαρακτηρίσει τους δασκάλους «διεκπεραιωτές». Ακόμα χειρότερα, «κρατικούς κηφήνες». «Βολεμένους».Την ίδια στιγμή που οι δάσκαλοι είναι οι χαμηλότατα έμμισθοι λειτουργοί του δημοσίου. Επιστήμονες με πτυχίο Πανεπιστημίου, πολλοί με μεταπτυχιακούς τίτλους, άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης με μια εργασία που ξεπερνάει το υποχρεωτικό τους ωράριο. Λες και δεν κουβαλάμε μέσα μας όλη μέρα το Σχολείο. Λες και δεν αφιερώνουμε προσωπικό χρόνο για την προετοιμασία του μαθήματός μας, την εύρεση ή κατασκευή του υλικού μας, τη διαχείριση κρίσεων μέσα στην τάξη, την αντιμετώπιση προβλημάτων ατομικών ή ομαδικών των μαθητών μας… Όχι, αγαπητοί. Διαφωνώ κάθετα με αυτούς που με μένος προσπαθούν να επιβουλεύονται την εργασία μας, όταν υπάρχουν απόφοιτοι δημοτικού μόνιμα διορισμένοι του Δημοσίου που πληρώνονται με τρεις και τέσσερις χιλιάδες ευρώ το μήνα στις διάφορες υπηρεσίες, και μάλιστα δίπλα απ’ το σπίτι τους. Προσπαθούμε να ενημερωνόμαστε συνεχώς, πηγαίνουμε σε συνέδρια ή ημερίδες, ψάχνουμε στο Διαδίκτυο, αγοράζουμε επιστημονικά βιβλία, αξιολογούμε παιδαγωγικά παιχνίδια και υλικά, υλοποιούμε προγράμματα, δημιουργούμε εξατομικευμένα σχέδια διδασκαλίας, εφευρίσκουμε διαρκώς τρόπους να κάνουμε τη μάθηση πιο ουσιαστική, πιο βιωματική, πιο παιχνιδιάρικη, κι όχι όπως ορίζουν τα βιβλία και αναλυτικά προγράμματα του εκάστοτε Υπουργείου Παιδείας, βαριά και στείρα. Ούτε βολεμένους μπορεί κανείς να μας χαρακτηρίσει, τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι συνάδελφοι οι οποίοι εργάζονται σε καθεστώς αναπλήρωσης, ή ακόμη χειρότερα, εργασιακής ομηρίας όπως όλοι οι συνάδελφοι της Ειδικής Αγωγής Π.Ε. 71, απόφοιτοι αμιγώς Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής που εδώ και μια δεκαετία αναγκάζονται, σαν άλλοι νομάδες της ερήμου, να περιδιαβαίνουν κάθε χρόνο την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη, έχοντας ο καθένας στην πλάτη του τον εαυτό του, ένα σύντροφο, ένα παιδί, μια οικογένεια, με μηδενικές προοπτικές κατοχύρωσης του εργασιακού του μέλλοντος, φυλακισμένος λειτουργός ενός Υπουργείου που αναίσχυντα και απάνθρωπα του επιβάλλει αυτά τα δεσμά, αμείβοντάς τον για αντάλλαγμα με ελάχιστα, αναλογικά με την εργασία που επιτελεί καθημερινά στο σχολείο, την περιπλάνηση και ταλαιπωρία του κάθε χρόνο, δίνοντάς του μια γερή κλωτσιά κάθε Ιούνιο κι «έξω απ’ την πόρτα». Πιστεύω βαθιά πως με συναίσθηση καθήκοντος, όλοι οι δάσκαλοι – έστω οι περισσότεροι – θα είμαστε συνεπείς, πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό μας. Δεν πρόκειται να απαξιώσουμε το έργο μας, ούτε να αλλοτριώσουμε τις προσωπικότητές μας, πρώτα ως άνθρωποι κι έπειτα ως δάσκαλοι. Αποδεικνύοντας πως για μας όντως ισχύει το «πρώτα ο μαθητής», θα δώσουμε για μια ακόμη χρονιά τον καλύτερο εαυτό μας. Και στον αγώνα μας, οι γονείς θα είναι δίπλα μας. Γιατί παλεύουμε για τους ίδιους ανθρώπους: εμείς για τους μαθητές μας κι εκείνοι για τα παιδιά τους. Ζητάμε μόνο τα αυτονόητα. Αυτά που για άλλους κλάδους είναι λυμένα χρόνια τώρα, έχουμε κάθε δικαίωμα να απαιτήσουμε δυναμικά να κατακτήσουμε κι εμείς, οι αναπληρωτές δάσκαλοι Ειδικής Αγωγής Π.Ε.71. Θέλουμε να σταματήσουμε να είμαστε κάτι λιγότερο από δάσκαλοι για τους υπεύθυνους του ΥΠΔΒΜΘ. Ίσως είμαστε οι τελευταίοι ρομαντικοί των δασκάλων, δεν ξέρω. Αλλά σίγουρα αυτό τον αγώνα δεν έχουμε την πολυτέλεια να τον χάσουμε.
Καλή αρχή σε όλους τους μαθητές και υπομονή για τους γονείς τους.
Καλή σχολική χρονιά σε όλους τους μόνιμους συναδέλφους και τους ήδη κληθέντες αναπληρωτές.
Αγαπητοί μου συνάδελφοι της Ειδικής Αγωγής, θα’ ρθει και για μας η ώρα.
Καλή τοποθέτηση και καλή τύχη.

Ημερίδα για τον Τραυλισμό

Η Oμάδα Ειδικού Ενδιαφέροντος για τις Διαταραχές της Ροής της Ομιλίας του Πανελλήνιου Συλλόγου Λογοπεδικών – Λογοθεραπευτών, διοργανώνει ημερίδα με θέμα:

«Τραυλισμός: Μία Διαταραχή Πολλά Πρόσωπα»
Σάββατο 12 Νοεμβρίου, 2011
Αμφιθέατρο Σχολής Μωραΐτη
Ώρες: 8.30 - 15.00
Στη διοργάνωση της ημερίδας συμμετέχει η Πρωτοβουλία Προσώπων που Τραυλίζουν*
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
δηλώστε συμμετοχή ΕΔΩ


Στόχοι της ημερίδας είναι :
  • η ενημέρωση φορέων ψυχικής υγείας, λογοθεραπευτών, παιδιάτρων, εκπαιδευτικών και σπουδαστών τμημάτων επιστημών υγείας και παιδαγωγικών επιστημών, για τις νεότερες εξελίξεις σχετικά με τον τραυλισμό.
  • η ενημέρωση των γονιών παιδιών που τραυλίζουν και των εφήβων - ενηλίκων που τραυλίζουν, σχετικά με τον τραυλισμό, τις σύγχρονες μεθόδους παρέμβασης, καθώς και της ισχύουσας νομοθεσίας για τα πρόσωπα που τραυλίζουν.
  • η υποστήριξη της «Πρωτοβουλίας των Προσώπων που Τραυλίζουν» για τη δημιουργία πανελλαδικού σωματείου κατά τα πρότυπα αντίστοιχων σωματείων του εξωτερικού.
Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ομιλίες σχετικά με τη φύση του τραυλισμού, την αιτιολογία του, την εξελικτική του πορεία καθώς και σύγχρονους τρόπους λογοθεραπευτικής παρέμβασης στην προσχολική, σχολική ηλικία, και την ενήλικη ζωή.

Επίσης, ενήλικες που τραυλίζουν και γονείς παιδιών που τραυλίζουν θα παρουσιάσουν την δική τους εμπειρία και θα ενημερώσουν το κοινό για την πρωτοβουλία δημιουργίας πανελλαδικού σωματείου.
Τέλος, εκτός των εισηγήσεων, ειδικευμένοι λογοθεραπευτές θα απαντήσουν σε ερωτήματα του κοινού στα πλαίσια μιας διαδραστικής συζήτησης.

Προσκεκλημένος ομιλητής είναι ο κ. KurtEggers, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Lessius του Βελγίου και υπεύθυνος του προγράμματος EuropeanClinicalSpecializationinFluencyDisorders. Μεταξύ των Ελλήνων ομιλητών συμμετέχουν: Θεόδωρος Μπαλτάς, Κατερίνα Ντούρου, Ειρήνη Πετράκη, Νίκος Τσιγγίλης, Γιώργος Φούρλας, Νίκος Χριστοδουλίδης, και Μιρέλα Χωριανοπούλου.

Η είσοδος στην ημερίδα είναι ελεύθερη στα πλαίσια της συνεισφοράς του Πανελλήνιου Σύλλογου Λογοπεδικών – Λογοθεραπευτών στην επιμόρφωση των επαγγελματιών και στην ενημέρωση της κοινότητας.
Θα χαρούμε να σας έχουμε κοντά μας στην ημερίδα.
Κατεβάστε το πρόγραμμα και την αφίσα της ημερίδας εδώ

* Η «Πρωτοβουλία Προσώπων που Τραυλίζουν» είναι μία ομάδα από πρόσωπα που τραυλίζουν που αποφάσισε να δημιουργήσει ένα Σύλλογο για τον τραυλισμό. Με την δημιουργία του Συλλόγου, η ομάδα αυτή προτίθεται να:
  • υποστηρίξει και να προασπίσει τα δικαιώματα των προσώπων που τραυλίζουν
  • βοηθήσει όσους χρειάζονται ενημέρωση και πληροφόρηση
  • αφυπνίσει την ευαισθητοποίηση του κοινού για τον τραυλισμό.
Με την ομάδα αυτή μπορείτε να επικοινωνήστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: sillogostravlismou@yahoo.gr


«Έχουμε να φτιάξουμε ελεύθερα σχολεία, η εκπαίδευση είναι η βάση του αγώνα μας»

H παρακάτω προσπάθεια προέκυψε μετά από επίσκεψη μελών της συλλογικότητας F.A.R.M.A και την κατάληψη κτήματος Πραποπούλου, για 3 ημέρες στο ελευθεριακό σχολείο Παιδεία στη Μέριδα της Ισπανίας το Πάσχα του 2008.

Τα κείμενα είναι μεταφράσεις από τα ισπανικά βιβλία:
Paideia:25 anos de educacion libertaria
Paideia:Escuela Libre.

Ιστοσελίδα του σχολείου: www.paideiaescuelalibre.org


"Στο κόσμο έχουν υπάρξει και υπάρχουν αρκετά ελεύθερα σχολεία, δημοκρατικά σχολεία, ελευθεριακά.. πολλά από τα οποία είτε είναι λιγότερο αυταρχικά από τα ¨κανονικά¨ και οι μαθητές-τριες συμμετέχουν στη λήψη αρκετών αποφάσεων, αλλά ο έλεγχος και η υπακοή είναι ορατοί, είτε δεν αμφισβητούν τις κυρίαρχες κοινωνικές δομές και δεν σκοπεύουν στη κοινωνική αλλαγή. Το ελευθεριακό σχολείο Paideia από την άλλη, είναι ένα παράδειγμα όπου τα ελευθεριακά, αντιεξουσιαστικά προτάγματα εφαρμόζονται στην πράξη και ταυτόχρονα γίνεται μια ριζοσπαστική κριτική της κοινωνικής κατάστασης, του πολιτικού συστήματος, των οικονομικών σχέσεων, των σχέσεων μεταξύ φύλων και κάθε σχέσης εξουσίας. Η Paideia είναι ένας ζωντανός και υπαρκτός χώρος που δείχνει πως τα προτάγματα και οι προτάσεις μας για την κοινωνική οργάνωση δεν είναι κάποιες ουτοπικές, ασαφείς διακηρύξεις, αλλά μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά ακόμα και σήμερα σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον. Είναι ένας τόπος όπου και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να κατανοήσουμε βαθύτερα, να γνωρίσουμε καλύτερα και να αγγίξουμε τον κόσμο για τον οποίο παλεύουμε. Είναι ένα εργαστήριο συνεχούς πειραματισμού, από όπου μπορούμε να μάθουμε λίγο περισσότερο τί είναι η ελευθερία: ατομική και συλλογική, τί είναι ο διάλογος, πώς να συμβιώνουμε χωρίς βία, τί είναι η οριζόντια συνέλευση, να μάθουμε, να γνωρίσουμε... Να μάθουμε και για τον ατομικό μας δρόμο προς την ελευθερία, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίον συμμετέχουμε και συμβιώνουμε με άλλους ανθρώπους σε συλλογικές διαδικασίες περπατώντας μαζί προς την κοινωνική απελευθέρωση.Η κυρίαρχη εκπαίδευση αποτελούσε και αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο μηχανισμό ελέγχου, χειραγώγησης και δημιουργίας πειθήνιων προσωπικοτήτων μέσα από μια νεκρή διαδικασία που γεμίζει τους ανθρώπους με φοβίες, άγχη και τους κάνει ανταγωνιστικούς. Από την άλλη, όταν κομμάτια της κοινωνίας παίρνουν την εκπαίδευση στα χέρια τους από τα κάτω, δημιουργούν διαδικασίες ζωντανές που κάνουν τους ανθρώπους που συμμετέχουν σε αυτές πιο ελεύθερους και ευτυχισμένους και συμβάλλουν στη κοινωνική αλλαγή. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν στα Ζαπατιστικά σχολεία, στα αυτοοργανωμένα σχολεία ιθαγενικών ,και όχι μόνο, κινημάτων ανά τον κόσμο, σε εργαστήρια και μαθήματα σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις, σε παιδικά στέκια και σε σχολεία όπως η Paideia.

Έτσι, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μας να απελευθερώσουμε τη δυναμική της δημιουργικότητας μας και να προσπαθήσουμε στο ΤΩΡΑ και στο ΕΔΩ να χτίσουμε διαδικασίες μάθησης όπου η ελευθερία, η αλληλεγγύη και η ισότητα θα αποκτούν υπόσταση καθημερινά στη πράξη, στη ζωή μας".

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από εδώ. Ρίξτε μια ματιά, αξίζει.